Jan Małyszko, urodzony 2 stycznia 1936 roku w Sokołowie Podlaskim, był wybitnym chemikiem, który swoją karierę zawodową poświęcił naukom chemicznym. W 2015 roku, 7 lipca, odszedł z tego świata, pozostawiając po sobie niezatarte ślady w swojej dziedzinie.
Udzielił się w różnych projektach badawczych oraz zdobył tytuł doktora habilitowanego nauk chemicznych, co podkreśla jego zaangażowanie w rozwój tej ważnej nauki.
Życiorys
Jan Małyszko to postać wyjątkowa, z bogatą historią akademicką, która sięga czasów wojennych. W okresie II Wojny Światowej kształcił się w tajnych kompletach, a po zakończeniu działań wojennych, w 1949 roku, rozpoczął naukę w liceum ogólnokształcącym w Sokołowie Podlaskim. Udało mu się zdać egzaminy maturalne w 1953 roku, otwierając tym samym drzwi do dalszej edukacji. W 1958 roku ukończył studia chemiczne na Uniwersytecie Warszawskim, broniąc pracę magisterską pod okiem prof. Wiktora Kemuli w Katedrze Chemii Nieorganicznej.
W 1966 roku, dzięki niedawno zdobytej wiedzy, uzyskał tytuł doktora, prezentując rozprawę zatytułowaną „Badanie mechanizmu procesów elektrodowych cynku na elektrodzie rtęciowej”. Pracę habilitacyjną zakończoną uzyskaniem stopnia doktora habilitowanego zrealizował w 1978 roku na Uniwersytecie Marii Curie-Skłodowskiej w Lublinie. Jego badania dotyczyły mechanizmu elektroredukcji jonów Cu(II) z uwzględnieniem stadiów przejściowych.
Od 1958 roku był związany z Uniwersytetem Warszawskim, gdzie rozpoczął karierę na pozycji asystenta, a później starszego asystenta. Po obronie doktoratu awansował na adiunkta w Katedrze Chemii Nieorganicznej oraz w Pracowni Elektroanalizy Chemicznej. W 1974 roku przeszedł do Wyższej Szkoły Pedagogicznej w Siedlcach, która wkrótce przekształciła się w Wyższą Szkołę Rolniczo-Pedagogiczną. W Siedlcach objął kierownictwo Zakładu Chemii Analitycznej i stworzył pierwszy zespół naukowy.
W okresie pracy na Akademii Świętokrzyskiej im. Jana Kochanowskiego w Kielcach, która nosiła inną nazwę do 2000 roku, pełnił funkcję kierownika Zakładu Chemii Analitycznej przez 26 lat. Oprócz ogromnego wkładu w wykłady, był także wicedyrektorem ds. naukowych Instytutu Chemii w latach 1981–1987 oraz dyrektorem instytutu w latach 1994-1997. Jego kariera akademicka zakończyła się emeryturą w 2006 roku.
Jan Małyszko miał duży wkład w rozwój chemii analitycznej, elektrochemii i elektroanalizy chemicznej. Opublikował około 100 prac w renomowanych czasopismach krajowych i międzynarodowych, a także był współautorem podręcznika „Elektroanalityczne metody wyznaczania stałych fizykochemicznych”. W swoim dorobku posiadał również ok. 70 prac magisterskich i 16 dyplomowych, recenzując dziewięć rozpraw doktorskich oraz jedną pracę habilitacyjną. Przez wiele lat aktywnie uczestniczył w pracach Zespołu Elektroanalizy Komitetu Chemii Analitycznej Polskiej Akademii Nauk.
Jego osiągnięcia zostały uhonorowane wieloma odznaczeniami, w tym Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski oraz Złotym i Srebrnym Krzyżem Zasługi.
Pozostali ludzie w kategorii "Nauka i edukacja":
Andrzej Turos | Maria Pasztor | Zofia Kielan-Jaworowska | Barbara Rzeszotarska | Witold Lenkiewicz | Tymoteusz Łuniewski | Krystyna Rybicka | Mikołaj Rudnicki | Mieczysław NasiłowskiOceń: Jan Małyszko