Zdzisław Rozbicki, urodzony 6 grudnia 1932 roku w Sokołowie Podlaskim, to postać, która w znaczący sposób wpisała się w historię Polski. Zmarł 25 października 2020 roku we Wrocławiu.
Był on nie tylko polskim żołnierzem, ale również generałem brygady Wojska Polskiego. W latach 1989–1990 pełnił funkcję zastępcy szefa Głównego Zarządu Politycznego WP, co stanowiło ważny element jego kariery wojskowej. Ponadto, Zdzisław Rozbicki jest także uznawany za publicystę, co podkreśla jego zaangażowanie w życie publiczne i intelektualne Polski.
Życiorys
W życiorysie Zdzisława Rozbickiego znajdują się kluczowe osiągnięcia i etapy jego kariery. Po ukończeniu szkoły zawodowej w 1951 roku, Zdzisław kontynuował edukację w Oficerskiej Szkole Politycznej w Łodzi, gdzie uzyskał stopień podporucznika w korpusie oficerów politycznych.
Wkrótce po promocji, zyskał stanowisko zastępcy dowódcy baterii ds. politycznych w 62 Pułku Artylerii Przeciwlotniczej we Wrocławiu. W latach 1954-1960 kierował klubem żołnierskim w Żarach i Lesznie, a równocześnie w 1956 roku zdał maturę w wieczorowej szkole średniej.
Od 1960 roku Zdzisław Rozbicki pełnił obowiązki w Komitecie PZPR w Dowództwie Śląskiego Okręgu Wojskowego we Wrocławiu, gdzie pracował jako instruktor. W kolejnych latach, od 1961 do 1966, był starszym instruktorem Komitetu Partyjnego w Jednostkach Kwatermistrzowskich tego okręgu. W ciągu tego okresu ukończył dwuletni Kurs Doskonalenia Oficerów w Wojskowej Akademii Politycznej im. F. Dzierżyńskiego w Warszawie oraz uzyskał wykształcenie wyższe na studiach historyczno-socjologicznych w Warszawie w 1967 roku.
W latach 1969-1973 zajmował stanowisko sekretarza Komitetu PZPR oraz był zastępcą szefa wydziału politycznego Kwatermistrzostwa Śląskiego Okręgu Wojskowego. Następnie, od 1973 do 1975, z kierował Ośrodkiem Nauk Społecznych i Wojskowych tego okręgu, gdzie wprowadzono programy studiów magisterskich i doktoranckich dla kadry wojskowej.
W 1975 roku Rozbicki objął urząd szefa Oddziału Propagandy i Agitacji Zarządu Politycznego ŚOW. W tym samym okresie obronił pracę doktorską na Uniwersytecie Wrocławskim, zdobywając stopień doktora nauk politycznych. W latach 1977-1979 zasiadał jako sekretarz Komitetu PZPR, a od 1979 do 1983 pełnił funkcję zastępcy szefa Zarządu Propagandy i Agitacji Głównego Zarządu Politycznego WP.
W listopadzie 1983 roku Rozbicki został szefem Zarządu Politycznego oraz zastępcą dowódcy Śląskiego Okręgu Wojskowego ds. politycznych. 26 września 1985 roku Rada Państwa PRL przyznała mu stopień generała brygady, a nominacja miała miejsce w Belwederze 10 października tego samego roku, którą wręczył mu przewodniczący Rady Państwa, prof. Henryk Jabłoński.
Od 3 lipca 1986 roku (X Zjazd PZPR) do czasu rozwiązania partii 29 stycznia 1990 roku był członkiem Komitetu Centralnego PZPR. Po zakończeniu swojej pracy w PZPR, od stycznia 1989 do stycznia 1990 zasiadał jako szef Zarządu Kultury i Oświaty oraz był zastępcą szefa Głównego Zarządu Politycznego WP. Ukończył także Wyższy Kurs Akademicki dla kierowniczej kadry WP w Wojskowej Akademii Sztabu Generalnego Sił Zbrojnych ZSRR im. K. Woroszyłowa w Moskwie w 1989 roku.
Po zakończeniu służby wojskowej 8 maja 1991 roku, Zdzisław Rozbicki pozostawał w dyspozycji ministra obrony narodowej. W latach 1989-1991 był członkiem Narodowej Rady Kultury, gdzie został desygnowany przez premiera Tadeusza Mazowieckiego. Był również sygnatariuszem porozumienia pomiędzy MON a Zarządem Głównym Stowarzyszenia Pisarzy Polskich.
W swoim dorobku posiada kilkaset artykułów i opracowań publikowanych w prasie wojskowej, a także 19 opowiadań oraz 6 książek, których był autorem i współautorem. Po zakończeniu aktywności zawodowej, od 1996 do 2004 roku, działał społecznie jako redaktor naczelny pisma „Nasze Bezpieczeństwo” i wiceprezes Stowarzyszenia Wspierania Bezpieczeństwa Obywateli. Był aktywnym działaczem Stowarzyszenia Tradycji Orężnych i Myśli Obronnej oraz Związku Byłych Żołnierzy Zawodowych i Oficerów Rezerwy. Dodatkowo, współtworzył Oddział Wrocławski Instytutu Badań Naukowych im. gen. dyw. Edwina Rozłubirskiego i piastował funkcję prezesa Zarządu Wrocławskiego Oddziału Instytutu Problemów Strategicznych.
Awanse
W ciągu wielu lat służby w ludowym Wojsku Polskim, Zdzisław Rozbicki zdobył liczne awanse do wyższych stopni wojskowych. Jego droga kariery wyglądała następująco:
- podporucznik – 1953,
- major – 1967,
- podpułkownik – 1971,
- pułkownik – 1976,
- generał brygady – 1985.
Odznaczenia i nagrody
Odznaczenia i nagrody Zdzisława Rozbickiego przyznane w jego karierze stanowią świadectwo jego wybitnych osiągnięć oraz wkładu w rozwój społeczeństwa.
- Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski (1986),
- Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski (1978),
- Złoty Medal „Siły Zbrojne w Służbie Ojczyzny” (1976),
- Srebrny Medal Siły Zbrojne w Służbie Ojczyzny,
- Złoty Medal „Za zasługi dla obronności kraju” (1980),
- Medal 30-lecia Polski Ludowej,
- Medal 40-lecia Polski Ludowej,
- Doroczna Nagroda Wojewody Wrocławskiego i prezydenta Wrocławia w kategorii działalności pedagogicznej i społecznej (1986),
- inne odznaczenia i wyróżnienia.
Każde z tych odznaczeń podkreśla niezłomną postawę oraz zaangażowanie Rozbickiego w sprawy kraju.
Przypisy
- Zdzisław Rozbicki, Wrocław, 30.10.2020 r. nekrologi.wyborcza.pl.
- Janusz Królikowski, Generałowie i admirałowie Wojska Polskiego 1943–1990, tom III: M-S, Toruń 2010, s. 327.
- Janusz Królikowski, Generałowie i admirałowie Wojska Polskiego 1943–1990, tom III: M-S, Toruń 2010, s. 325.
Pozostali ludzie w kategorii "Wojsko i służby mundurowe":
Jan Gorazdowski | Czesław Swinarski | Franciszek Kielan | Waldemar BałkowiecOceń: Zdzisław Rozbicki