Stanisław Dąbrowski (1947–2014)

---

Życiorys

Stanisław Dąbrowski urodził się w rodzinie, w której jego ojciec Tadeusz był sędzią, a matka Anna nauczycielką. Po ukończeniu liceum ogólnokształcącego w swoim rodzinnym mieście, zdecydował się na dalszą edukację, zapisując się na studia prawnicze, które ukończył w 1970 roku na Uniwersytecie Warszawskim.

W swojej karierze zawodowej związał się z wymiarem sprawiedliwości, zaczynając jako sędzia w Sądzie Rejonowym w Węgrowie w 1974 roku. W następnych latach, od 1980 do 1990, orzekał w Sądzie Wojewódzkim w Siedlcach. Jego działalność zawodowa nie ograniczała się tylko do sądownictwa; w 1980 roku wstąpił do Niezależnego Samorządnego Związku Zawodowego „Solidarność”. Pełnił w nim funkcję przewodniczącego Międzyzakładowej Komisji „S” dla obszaru Sądu Wojewódzkiego w Siedlcach, a także był członkiem Krajowej Komisji Koordynacyjnej Pracowników Wymiaru Sprawiedliwości.

Dąbrowski był również aktywny w życiu społecznym, będąc współzałożycielem Klubu Inteligencji Katolickiej w Siedlcach, gdzie pełnił obowiązki pierwszego prezesa w latach 1981–1985. W 1989 roku jego zaangażowanie polityczne znalazło odzwierciedlenie w mandacie posła na Sejm kontraktowy, którego z ramienia Komitetu Obywatelskiego wybrano z okręgu garwolińskiego.

W 1990 roku rozpoczął pracę w Izbie Cywilnej Sądu Najwyższego. Ponadto, w 2004 roku Dąbrowski został powołany na wiceprzewodniczącego Krajowej Rady Sądownictwa, a w okresie od 27 marca 2006 do 22 marca 2010 pełnił funkcję jej przewodniczącego. W dniu 14 października 2010 roku prezydent Bronisław Komorowski powołał go na stanowisko pierwszego prezesa Sądu Najwyższego, co stanowiło zwieńczenie jego kariery zawodowej.

Niestety, zmarł 9 stycznia 2014 roku podczas kadencji. Uroczystości pogrzebowe miały miejsce 16 stycznia 2014 roku, a jego ostatnie miejsce spoczynku to wojskowe Powązki, gdzie został pochowany w kwaterze FIV-tuje-13.

Odznaczenia, upamiętnienie

W 1978 roku, Stanisław Dąbrowski otrzymał Brązowy Krzyż Zasługi, uznanie jego osiągnięć oraz wkładu w życie społeczne.

Po jego śmierci, w 2014 roku, przyznano mu Krzyż Komandorski z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski oraz Medal „Zasłużony dla Wymiaru Sprawiedliwości – Bene Merentibus Iustitiae”, co były świadectwem jego znaczącego wpływu na wymiar sprawiedliwości.

W 2016 roku, pośmiertnie odznaczono go także Krzyżem Wolności i Solidarności, honorując jego zaangażowanie w walki o wolność i prawa człowieka.

Na cześć Stanisława Dąbrowskiego, największa sala rozpraw w siedzibie Sądu Najwyższego w Warszawie nosi jego imię, co stanowi trwałe upamiętnienie jego osób oraz zasług.

---

Oceń: Stanisław Dąbrowski (1947–2014)

---