Michał Woźniak to postać szczególnie ważna w historii harcerstwa w Polsce. Urodził się 19 września 1919 roku w Sokołowie Podlaskim, gdzie także spędził ostatnie lata swojego życia, odchodząc 10 października 1998 roku.
Był on nie tylko instruktorem Związku Harcerstwa Polskiego, ale także pełnił funkcję harcmistrza. Po zakończeniu II wojny światowej, Michał Woźniak objął stanowisko pierwszego komendanta hufca męskiego ZHP w Sokołowie Podlaskim. W ciągu swojej kariery, był aktywnym i wieloletnim instruktorem Hufca ZHP Sokołów Podlaski, przekazując swoją pasję oraz wartości młodemu pokoleniu harcerzy.
Życiorys
Dzieciństwo i młodość
Michał Woźniak przyszedł na świat w Sokołowie Podlaskim jako syn Franciszka oraz Marianny Woźniak, z domu Romaniuk. Wyrastał w skromnych warunkach, gdzie jego ojciec był masażystą i wędzarnikiem, a matka krawcową. Miał rodzeństwo – siostry Celinę, Stanisławę, Barbarę oraz brata Tadeusza. Edukację podstawową zakończył w rodzinnych stronach. Odkrycie harcerstwa miało miejsce w 1927 roku, gdy dołączył do pierwszej gromady wilcząt w Sokołowie, działającej przy drużynie harcerskiej im. Stanisława Brzóski, będącej innowacyjną inicjatywą w powiecie. Gromadą opiekował się podharcmistrz Antoni Rostek, który był również komendantem hufca.
Obozowanie w Tokarach w 1930 roku było pierwszym z wielu harcerskich doświadczeń Michała. Swoje przyrzeczenie harcerskie złożył rok później, w atmosferze wspólnoty, na obozie w Klimczykach, bezpośrednio w obecności druha Rostka. W latach 1927–1939 czynnie działał w harcerstwie, docierając do stopnia harcerza orlego, który otrzymał w 1938 roku. W okresie międzywojennym, do wybuchu II wojny światowej, pełnił funkcję zastępcy komendanta męskiego hufca ZHP w Sokołowie oraz prowadził drużynę w Przeździatce.
W miarę możliwości organizował letnie obozy w Sabniach, Czerwonce i Łazach, a także różnego rodzaju aktywności harcerskie, takie jak biwaki, zbiórki i zloty. Gdy nastała wojna, Michał aktywnie angażował się w pomoc, organizując punkt opieki dla matek i dzieci w majątku hrabiego Krasińskiego. Po bombardowaniach 7 września 1939 roku brał udział w akcji transportowej rannych do szpitala w Klimowiźnie, co dowodziło jego odwagę i zaangażowanie w trudnych okolicznościach.
W trakcie okupacji Michał zajął się działalnością konspiracyjną, wspierając Związek Walki Zbrojnej. Kolejnym aspektem jego poświęcenia była kolportacja prasy podziemnej oraz zapewnianie żywności Żydom przetrzymywanym w getcie. Pomoc, jaką niósł w czasie wojny, obejmowała również przechowywanie broni partyzanckiej i udzielanie wsparcia osobom, które oczekiwały na odnalezienie swoich bliskich.
Po wojnie, latem 1944 roku, Michał, wspierany przez innych harcerzy, podjął działania mające na celu odbudowę ZHP w powiecie sokołowskim. Wiosną 1945 roku rozpoczęła działalność pierwsze drużyny harcerskie w szkołach.
Działalność powojenna
W 1940 roku Michał Woźniak ożenił się z Barbarą Sikorską, z którą mieli trzech synów: Krzysztofa, Mariana oraz Andrzeja. Po zakończeniu wojny objął stanowisko komendanta męskiego hufca ZHP w 1945 roku. W okresie 1945-1949 aktywnie współorganizował obozy harcerskie w takich miejscach jak Jartypory i Czerwonka. Po czterech latach przekazał funkcje dalszemu drużynowemu, Franciszkowi Frąckowiakowi.
W następnych latach Michał podejmował różnorodne działania, pełniąc kluczowe funkcje w Powiatowej Radzie Przyjaciół Harcerstwa oraz angażując się w obozach harcerskich. Nieprzerwanie uczestniczył w pracy instruktorskiej, rozwiązując problemy organizacyjne i programowe dotyczące hufca. Największą prostą w zapleczach społecznych miała miejsce w latach pięćdziesiątych i sześćdziesiątych, kiedy Michał pełnił urząd Przewodniczącego Powiatowej Rady Narodowej, ale również działał jako poseł na sejm II i III kadencji.
W 1965 roku Michał współtworzył Społeczno-Kulturalne Towarzystwo Ziemi Sokołowskiej, zostając wiceprezesem. Kontynuował swoje działalności w instytucjach publicznych przez długi czas, aż do przejścia na emeryturę. Działał także w zakładach mięsnych w Sokołowie, gdzie pracował do momentu, gdy z powodu zdrowia musiał przestać. Do ostatnich chwil swojego życia współdziałał z druhem Kazimierzem Miłobędzkim, angażując się w życie ZHP.
W dniu 10 października 1998 roku Michał Woźniak zmarł w Sokołowie Podlaskim. Jego prochy spoczęły w urnie na cmentarzu przy ul. Bartoszowej. Ceremonia pogrzebowa była namacalnym dowodem jego wpływu, ponieważ licznie zgromadzeni harcerze, przyjaciele oraz znajomi oddali mu hołd, przybywszy w towarzystwie sztandarów.
Stopnie i odznaczenia
Michał Woźniak uzyskał wiele wyróżnień oraz stopni, które potwierdzają jego znaczący wkład w harcerstwo oraz działalność w Związku Harcerstwa Polskiego. Oto najważniejsze z nich:
- harcmistrz Polski Ludowej,
- harcmistrz Związku Harcerstwa Polskiego,
- Krzyż „Za Zasługi dla ZHP”,
- odznaka „Za Zasługi dla Hufca Sokołów Podlaski”,
- Order Sztandaru Pracy.
Pozostali ludzie w kategorii "Inne":
Maria Łabor-Soroka | Krzysztof Górski (dziennikarz) | Paweł Rytel-Andrianik | Stanisław Dąbrowski (1947–2014) | Mordechaj Canin | Wojciech PędichOceń: Michał Woźniak (harcerz)