Kościół św. Faustyny w Sokołowie Podlaskim

Świątynia, wcześniej znana pod wezwaniem Świętego Rocha, została wzniesiona w roku 1820. Jej fundatorami byli Karol Kobyliński, marszałek powiatowy łosicki, oraz jego żona Franciszka z Wojewódzkich Kobylińskich, którzy wówczas byli dziedzicami Sokołowa Podlaskiego. Warto zaznaczyć, że kościół przeszedł gruntowną przebudowę, kiedy to w 1980 roku przeniesiono go na obecne miejsce.

Po zakończeniu przebudowy, kościół został poświęcony 6 grudnia 1981 roku przez biskupa siedleckiego, Jana Mazura. W 2005 roku, 8 sierpnia, świątynia otrzymała patronat św. Siostry Faustyny Kowalskiej, co miało miejsce podczas ceremonii z udziałem biskupa drohiczyńskiego, Antoniego Dydycza. W tym samym momencie ustanowiono rektora kościoła.

Architektura tego obiektu jest bardzo interesująca. Kościół posiada strukturę mieszaną, składającą się z elementów betonowych i drewnianych, a jego zewnętrzne szalunki nadają mu unikalny charakter. Świątynia jest orientowana i składa się z jednej nawy, a korpus zbudowano na planie prostokąta. Prezbiterium nie jest wyodrębnione z zewnątrz nawy, a jego kształt zamyka się pięciobocznie. Po bokach znajdują się dwie zamknięte zakrystie.

Kruchta przy wejściu do kościoła wykazuje cechy wydłużonego prostokąta, co dodaje mu elegancji. Na dachu kościoła, pokrytym blachą, uwydatnia się jego jednokalenicowa forma, przechodząca w pięciospadową nad częścią prezbiterialną. Dach zachodniej kruchty ma złożoną formę – w środku jest dwuspadowy, a w bocznych częściach przyjmuje kształt pulpitowy. Nawy boczne są również zamknięte daszkami pulpitowymi. Na kalenicy frontowej umieszczono czworokątną wieżyczkę na sygnaturkę, zakończoną namiotowym daszkiem z krzyżem.

Wnętrze kościoła jest równie imponujące, z stropem w formie przypominającej łuk koszowy. Miejsce, w którym nawa łączy się z prezbiterium, zdobi pojedynczy gurt, a z przodu znajduje się chór muzyczny, podparty dwoma słupami. Na ich osiach stoją analogiczne filary, które wspierają strop. Ściany zarówno nawy, jak i prezbiterium, są podzielone lizenami wynikającymi z odeskowania słupów konstrukcyjnych. Należy również dodać, że wnętrze kościoła nie posiada zabytkowego wyposażenia, co sprawia, że jego architektura jest głównym elementem przyciągającym uwagę odwiedzających.