Józef Matysiak to postać, która odgrywała istotną rolę w wydarzeniach politycznych i społecznych osiemnastego wieku w Polsce. Urodził się w 1896 roku w Sokołowie Podlaskim, gdzie spędził część swojego życia, angażując się w działalność społeczną. Jego biografia jest ściśle związana z walką o równość społeczną oraz prawami robotników.
Matysiak zmarł w niejasnych okolicznościach około 5 lipca 1944 roku w Salomei, co podkreśla tragizm jego losu jako działacza komunistycznego. Jego życie i działalność są świadectwem burzliwych czasów, w których przyszło mu żyć, a także zmian, jakie zaszły w polskim społeczeństwie w XX wieku.
Życiorys
Józef Matysiak był synem Franciszka oraz Wiktorii z Rytlów. Już od najmłodszych lat jego życie toczyło się w Warszawie, gdzie wychowywał się pod opieką krewnych. Ukończył szkołę rzemieślniczą, a następnie pracował jako ślusarz w różnych zakładach metalowych na Pradze. W wieku szesnastu lat zaangażował się w działalność młodzieżowych kółek rewolucyjnych, manifestując swoje przekonania polityczne.
W 1922 roku dołączył do Komunistycznej Partii Polski (KPP), zajmując miejsce w dzielnicowej komórce partyjnej w rejonie Praga-Szmulowizna. Jego aktywność polityczna często wiązała się z aresztowaniami oraz zwolnieniami z pracy z powodu działalności komunistycznej. W latach 30. dorabiał jako taksówkarz, a swoje członkostwo w KPP kontynuował aż do jej rozwiązania w 1938 roku.
Latem 1940 roku, Matysiak odegrał kluczową rolę w organizacji Towarzystwa Przyjaciół ZSRR, które później przekształciło się w Stowarzyszenie Przyjaciół ZSRR. Wraz z żoną Adalajdą i córką Krystyną stał się jednym z czołowych aktywistów tej organizacji. W ich mieszkaniu schronił się po przybyciu do Warszawy Marceli Nowotko. To w tym miejscu odbywały się spotkania organizacyjne i przechowywano istotne materiały, takie jak broń, radio oraz wydawnictwa gotowe do kolportażu.
W drugiej połowie 1941 roku, Matysiakowie zaczęli organizować stałą pomoc dla jeńców sowieckich, szczególnie aktywnie na Pradze, przy ul. Kowelskiej. W styczniu 1942 roku, rodzina dołączyła do Koła Polska Partia Robotnicza (PPR) i zaangażowała się w rozwój tej formacji, zajmując się dostarczaniem jedzenia, odzieży oraz amunicji dla żołnierzy Gwardii Ludowej. Od czerwca 1942, kiedy córka Krystyna została skierowana do pracy jako radiotelegrafistka w Centralnej Łączności PPR, w ich mieszkaniu zaczęto lokować radiostacje.
Wiosną 1944 roku, Matysiakowie prowadzili punkt radiowy w Salomei, niedaleko Warszawy. Wczesnym lipcem 1944 roku, gestapo wykryło ich działalność podczas nadawania depeszy kierownictwa PPR. Józef Matysiak próbował uciec, zabierając ze sobą nadajnik, jednak został zastrzelony. Jego żona oraz córka zostały aresztowane, a w dniu 26 lipca 1944 roku zostały rozstrzelane w ruinach getta.
7 listopada 1946 roku, pośmiertnie odznaczono go Krzyżem Grunwaldu III klasy. Wówczas jego zwłoki ekshumowano i przeniesiono na Cmentarz Powązkowski-Wojskowy w Warszawie, do kwatery B6-8-2.
Przypisy
- Wyszukiwarka cmentarna - Warszawskie cmentarze
Pozostali ludzie w kategorii "Polityka i administracja":
Zdzisław Żałobka | Aharon-Ja’akow Grinberg | Sławomir Misiak | Andrzej Anulewicz | Kazimierz Miłobędzki | Sławomir Hardej | Waldemar Kraska | Bogusław Karakula | Wiesław KucOceń: Józef Matysiak